Prawidłowy czas docisku musi zapewnić całkowitą krystalizację roztopionego polimeru w gniazdach formy. Proces krystalizacji polega na uporządkowaniu cząsteczek i rozpoczyna się od warstwy górnej wypraski, a kończy się w jej środkowej części.
Zbyt krótki czas docisku może spowodować wady wypraski związane z pojawieniem się pustych przestrzeni oraz zapadnięć.
Aby rozpoznać, że powstałe wady są spowodowane nieodpowiednim czasem docisku, należy przyjrzeć się defektom - głównie w miejscach o największej grubości. W przypadku za krótkiego czasu docisku, na wyprasce będzie można zaobserwować pojawienie się struktur przypominających pianę. Wtedy możemy mieć pewność, że powstałe uszkodzenia są spowodowana nieodpowiednim czasem docisku, a nie przez np. zbyt krótki czas chłodzenia.
Najlepszym sposobem na określenie odpowiedniego czasu docisku jest metoda wagowa, która pozwala określić odpowiedni czas dla danego tworzywa. Oczywiście czas docisku zależy od grubości elementu (im większa grubość tym dłuższy).
Ciśnienie docisku przeciwdziała cofnięciu się tworzywa z formy. Dla tworzyw amorficznych ustala się malejące wartości ciśnienia, aby zmniejszyć naprężenia własne wypraski. W przypadku tworzyw częściowo krystalicznych, w których nie występują tego typu naprężania, ciśnienie docisku jest wartością stałą.
Zbyt wysokie ciśnienie docisku może spowodować powstanie nadmiernych naprężeń, których efektem mogą być mikropęknięcia, powodujące obniżenie parametrów wytrzymałościowych wypraski. Przyjmuje się, że prawidłowe ciśnienie docisku powinno wynosić od 20 do 70 procent wartości ciśnienia wtrysku.
Podczas docisku o stałych wartościach można wyznaczyć czas docisku przyjmując, że dla tworzyw amorficznych powinien wynosić od 0,2 do 0,3 czasu chłodzenia. Natomiast dla tworzyw częściowo krystalicznych powinien wynosić od 0,3 do 0,4 czasu chłodzenia.
